Stadsdichter

Iedere trage beweging voorwaarts,
stap je vastberaden
terug in het verleden.

De blik op oneindig,
je kijkt naar een punt 
in de verte,
door me heen, 
schrijft je naam met licht
op de oude schoolbanken, 
doopt je pen 
in het Scheldewater
en maakt een nieuwe kanttekening
in de toekomst.

Iedere dag 
trek je dezelfde lijnen door het landschap 
op jouw weg,
keer je schoorvoetend maar onvermurwbaar
op hetzelfde tijdstip,
heen en weer in de tijd.

Met fluo jas en twee extra benen
op wielen,
steen voor steen, 
voorbij de fabriek.

Je wordt een herkenningspunt, 
een fietser stopt
ik glimlach naar je 
 

We spreken veel talen 
in het onderweg zijn, 
wij, 
tijdreizigers,
we zijn beiden jong en oud tegelijk.

We doorkruisen elkaars bestaan
voortdurend 
in een flitsende stilte,
maar met een blijk van herkenning.

Iedere avond,
Ga je slapen in de oksel
van de Schelde

Opgebold 
in oude herinneringen en 
nieuw ontmoetingen.

Bijna klaar voor morgen,
om de boot van je geheugen 
opnieuw te trekken
langs het jaagpad.