Begijnhof

Welkom in het begijnhof van Oudenaarde: een oase van rust sinds 1449.
Kleine zijnoot: vroeger werd dit vredige toevluchtsoord volledig omsloten door de Schelde.

Het is je misschien al opgevallen: bij het binnengaan kijkt Sint-Rochus, een Franse pestheilige op je neer. Op letterlijke wijze, laten we wel wezen. Je vindt hem helemaal bovenaan de barokke inkompoort. Hij toont zijn been en laat zo zien dat hij ook door de ziekte werd aangetast. De Zwarte Dood teisterde in de middeleeuwen gans Europa, zo ook Oudenaarde. 

De site bestaat uit een dertigtal huisjes, gegroepeerd rond twee sfeervolle binnentuinen met een rijke variatie aan bloemen en planten. Het oudste gebouw dateert uit 1500 en was de woonplaats van rector Van De Velde, die tijdens de beeldenstorm in 1566 door de geuzen in de Schelde werd geworpen en verdronk. Het was hier destijds niet altijd peis en vree. Het merendeel van de witgekalkte huisjes zijn opnieuw opgetrokken in de 19e en 20e eeuw. Enkelen dateren nog uit de 17e eeuw.

Begijnen waren geen nonnen. Zij legde geen eeuwige kloostergeloften af en hadden eigen bezittingen. Wel moesten ze ongehuwd zijn en een gelofte van kuisheid afleggen.
Het laatste begijntje stierf in 1960.